W artykule pt: AKTYWATOR CZ. 1 #granulacja_papieru_ściernego dowiecie się jakiego rodzaju papier ścierny wybrać i jak powinien być oznaczony, by pasował do aktywności, którą przy jego pomocy będziecie wykonywać, niezależnie czy ścierać będziecie powierzchnię drewnianą czy metalową.

Każdy papier ścierny, który nabywamy musi posiadać oznaczenia zgodne z normami Europejskiej Federacji Producentów Materiałów Ściernych. Zgodnie z tą normą liczba, która znajduje się przy symbolu jaki stanowi litera „P”, na tylnej nawierzchni papieru, określa efekt ścieralności jaki zapewnia papier. Im liczba ta jest mniejsza, tym ziarna na papierze są większe, a tym samym efekt ścierania silniejszy. Dla przykładu papier P50 będzie dobry na początek prac ścierając większą powierzchnię za to P1000 będzie idealny do kosmetycznych poprawek wyrównania np: krawędzi.

Prócz papieru ściernego na rynku dostępne są także materiały ścierne na folii, które dzięki elastyczności nadają się do ścierania na mokro oraz materiały ścierne na płótnie stosowane głównie na urządzeniach do szlifowania. Bez względu na Wasze osobiste preferencje i tak głównym determinantem skuteczności działania jest granulacja powierzchni ścierającej oraz powierzchnia ścierana.

I tak do ścierania warstw lakieru powinniśmy zastosować materiał ścierający w przedziale między P50 a P150.  Drewno oporne, z którego słabo schodzą pozostałości, ścieramy zaczynając od P60 przez P80 by dojść do P120.  A jeśli zależy nam na delikatności pracy względem struktury czyszczonej, zaczniemy od papierów rzędu P100 , stosując się do zasady „podwajania”. Zasada ta mówi, iż pomiędzy kolejnymi stopniami gradacji należy utrzymywać odpowiedni dystans liczbowy.